Gdy dymek szkodzi podwójnie

Będąc w ciąży bardzo często odwiedzałam gabinet stomatologiczny. Mam ogólnie słabe zęby, co w ciąży się tylko spotęgowało, więc bywało, że wizyty miałam nawet co tydzień. Któregoś razy mój dentysta był nieobecny, zastąpił go inny lekarz. Przed przystąpieniem do zabiegu, przeprowadził dokładny wywiad. W pewnym momencie zapytał, czy palę papierosy. Pokręciłam przecząco głową, zaskoczona, że takie pytanie w ogóle padło. Wymownie pomasowałam się po brzuchu, jak to mają w zwyczaju przyszłe matki, zastanawiając się czy sam fakt bycia w stanie błogosławionym nie jest odpowiedzią samą w sobie. Okazało się, że jednak nie. Doktor miał już wiele ciężarnych pacjentek, które mimo noszenia pod sercem potomka, nie zrezygnowały z dymka.

Dziś, jadąc do pracy znów przeżyłam szok. Na przejściu dla pieszych stała młoda kobieta w zaawansowanej ciąży. Nie było mowy o pomyłce. Jej brzuch był już sporych rozmiarów, co na tle drobnej postury dawało pewność, że kobieta spodziewa się dziecka. Na jej widok szeroko otworzyłam zaspane jeszcze oczy. Całą drogę o niej myślałam. A właściwie o jej nienarodzonym dziecku. Czy będzie zdrowe?

Myślałam, że żyję w czasach, kiedy ludzie, a zwłaszcza kobiety są bardziej świadome. Kiedy pogląd, że nie powinno się od razy rzucić palenia, przeszedł dawno do lamusa. Niestety wiele osób dalej nie dostrzega lub nie chce dostrzec i przyjąć do wiadomości ogromu zagrożeń wynikających  z palenia papierosów podczas ciąży. Głównym ryzykiem jest możliwość wystąpienia przedwczesnego porodu, poronienia, a nawet urodzenie martwego dziecka.

Przez palenie w ciąży, nienarodzone dziecko dostaje nie tylko mniej wartości odżywczych, zastąpionych przez substancje rakotwórcze, ale nawet 25 % mniej tlenu. Taki stan przewlekłego niedotlenienia nie pozwala na prawidłowy rozwój. Dzieci rodzą się z niższą waga urodzeniową, często z wadami wrodzonymi.

Mam w rodzinie dziewczynę, która paliła w ciąży. Twierdziła, że ciąża to nie choroba i ona nie będzie się ograniczać. O absurdzie takiego myślenia nie będę się wypowiadać, bo aż krew mi się gotuje jak tylko o tym pomyślę. Zapytałam jej kiedyś, czy dałaby papierosa dziecku. Odpowiedziała przecząco, przecież palenie nie jest dla dzieci. Dlaczego, więc codziennie fundowała swojemu dziecku koktajl z setek trujących substancji?

Najbardziej zatrważające jest to, że gdy o tym rozmawiam ze znajomymi, praktycznie wszyscy znają przynajmniej jedną taką kobietę. Nie mogę tego pojąć i chyba nigdy nie zaakceptuje takiego zachowania. Dla mnie osobiście nienarodzone dziecko powinno mieć szanse na prawidłowy rozwój, a jego zdrowie dla przyszłych matek powinno być skarbem, o który trzeba dbać każdego dnia.

Mam świadomość, że czasami nałóg ciężko pokonać. Wiem, o czym mówię, bo sama przed ciążą paliłam i w momencie podjęcia decyzji o dziecku stało się jasne, ze trzeba będzie się pożegnać z papierosem. Nikt mi tego nie musiał tłumaczyć, ani mnie przekonywać. Ja wyszłam z tego założenia, że póki coś szkodzi tylko mnie, to za swoją głupotę płacę sama. Nie narażam nikogo poza sobą, więc choć nie działam fair wobec siebie, to jestem fair wobec innych.

Jeśli w grę wchodzi zdrowie dziecka, którego się pragnie, na które się czeka, nie ma miejsca na głupoty. Pozostaje wziąć pełną odpowiedzialność i stworzyć mu warunki na jakie zasługuje. Może to zabrzmi okrutnie, ale dla mnie ciąża była okresem kiedy moje "ja" odeszło na drugi plan, a najważniejsza stała się ta mała istotka, która zamieszkała w moim ciele na dziewięć miesięcy. To dla niej łykałam witaminy, prawidłowo się odżywiałam, dbałam o swój organizm. Starałam się zapewnić jej jak najlepsze środowisko do zdrowego startu w życie.

Myślę, że rezygnacja z palenia papierosów powinna przyjść naturalnie, jeśli jednak tak się nie stało, warto się zmobilizować chociaż na czas ciąży i karmienia piersią. Jeśli by tak podliczyć te miesiące, ich liczba w porównaniu z dotychczasowym życiem wydaje się śmiesznie mała.

Wierzę, że kobiety są silne, szczególnie gdy mają dla kogo takie być. Może dziś ten papieros w ustach ciężarnej, który tak mnie poruszył i zainspirował do napisania tego tekstu, będzie jej ostatnim. Może się opamięta i przestanie truć swoje maleństwo. Choćby jedna...

J.